Vrijdag 5 November 2010

Vrijdag 5 November 2010

Normaal gesproken word ik om en uur of 8:00 wakker, maar deze keer, de laatste keer is het anders. Gisteren heb ik gelukkig een goede vlucht gehad met een half uur vertraging,onderweg was het rustig (acher mich zaot eine Chinees dae neet stil kos blieve zitte en ein snotje in de neus had det maar net weg wow gaon) de eerste stop in Ghouzhou verliep goed. Na het wachten van een half uur zijn we verder gevlogen naar Bejing. Het viel me op dat de sfeer ter vergelijking met de eerste stop erg relax was, misschien kwam het wel door de film die er werd afgespeeld. In eerste instantie een Amerkaanse liefdes film en vervolgens 3 uur lang een promotiefilm voor de Asia games (Waor de Chineese Pavarottie en Mirelle Mathieu ein hoofrol in hadde) dus met een hoog entertainment gehalte. Om 22:30 stond ik buiten te wachten op een taxi, en had ondertussen ik Matthew gebeld die de chauffeur de weg zou wijzen. Terwijl ik in de taxi stapte (ik had ut idee det ik in ein potje knoeflauk was gaon staon) of dat hij had zijn tanden niet goed had gepoest,of er was iets anders aan de hand. Tijdens de rit naar Matthew heb je de gelegenheid om eens goed rond te kijken en besef je dat je in een echte metropool rondrijd, super. Bij de poort voor het gebouw waar ze wonen staat bewaking en je komt er dan ook niet zomaar in. Ondertussen dat we aan het wachten zijn kom ik in gesperk met de taxichauffeur en de bewaker (nae ik spreak gen Chinees maar met hand en vuut heb ik eur oetgelag det ik oet Amsterdam kom) want als ik uit moet leggen dat in Hout-Blerick woon dan duurt het wel even voordat ik naar binnen mag. Maar naar het laten zien van mijn paspoort (en hij checkte ondertussen wel even mijn visa) snapte ze toch waar ik vandaan kwam (oh, Amerika, jao, jao) gelukkig kwam Matthew snel daarna, en zijn we naar boven gegaan, waar ik me heerlijk gedoucht en wat gegeten heb voordat ik bij een open raam op de bank naar het luisteren naar de vele auto's die voorbij kwamen in slaap viel. Het is bedoeling dat ik (7:00) met hun nog een uurtje Chi Gong ga doen in het park, maar dat weet ik nog niet. Ik wil deze keer op tijd op het vliegveld zijn voordat weer het zelfde gebeurt als de heenreis naar Lhasa. Ik ben ruim op tijd op het vliegveld en kan me om 9:00 laten inchecken, dus ik heb nog even tijd om alles op te schrijven. Tijdens paspoort controle vraagt de douane me of ik in Tibet ben geweest, ik knik vriendelijk en zij knikt tevreden terug met een lach op haar gezicht. Nadat ik bij Starbucks nog een kop koffie en een broodje heb gegeten heb ik nog een paar cadeaus gekocht en om 11:30 zat ik op mijn plaats in het vleigtuig. Een boeing 747 van de KLM (waat ein groet ding) net een vliegende bioscoop ik had een prfecte plaats bij het raam. Na 4 film, diversen maaltijden en wat slaap, ben ik terug op Schiphol. Buiten staan Will en mam me op te wachten, Bo en Loek waren niet mee gekomen (i.v.m school en omdat ik om drie uur smiddags oaan zou komen. Na het (knoefelen en kussen ) en een broodje voor onderweg, zijn we richting Hout-Blerick gegaan. Bo en Loek hadden alles versierd en ik voelde me of dat ik maanden was weggeweest. Na het uitpakken van de meegebrachte cadeaus en bekijken van wat foto's zijn we gaan slapen. Vanmorgen met het het openenen van mijn hotmail had Paul me al geschreven, en ook een mailtje van L1 Radio met de vraag, om a.s dinsdag naar de studio in Venlo te komen om te vertellen over mijn reis (now, mot ut ech neet gekker waere) maar dit doe ik uiteraard graag. Maar ondertussen gaan mijn gedachte ook weer terug naar alles wat ik heb beleefd in al die tijd.(ut mot gaon zakke wie eine bakstein en ik mot waer wakker waere en met de beide vuut lande op eerd) maar ik weet trouwens niet of dit nodig is. Ik denk dat ik wel kan relativeren om me bewust te zijn dat iedereen zijn eigen leven leidt en dat elke situatie om een andere benadering vraagt en je nooit de ene situatie kunt vergelijken met de andere. Ik weet wel, dat ik zonder vertrouwen en medewerking van werkelijk iedereen dit nooit had kunnen doen. (ik veulde mich in ut begin schuldig umdet ik deze reis moch gaon make) maar omdat me dit werd gegund, zo zeiden vele van jullie heb ik dit dan maar geaccepteerd. Ook de werkelijk vele reactie's op de site hebben me bijzonder veel goed gedaan.(dit zal mien letste verslaag zien op de site) Maar de meeste waardering gaat toch uit naar Will, Bo en Loek, die me alle vrijheid hebben gegeven om te gaan,en die me dit ook van harte hebben gegund, en ze toch maar alles alleen heeft moeten doen.

Ik wil och bedanken veur alle kiere det ik oche reactie's heb muuge laeze en ik wil och dan auk oetnudugen um wannier d'r vraoge zien of det ge foto's wilt komme kieke euver ut project of gewoon wil kome tutte , ge van harte welkom ziet.

Hiel veul leefs.

Shoo-ah


Wilbert.

Foto: (de rugzakke van deze dames zien laeg, ik zeen dit dan auk symbolisch. Ik heb mien bagage in Tibet achter gelaote in de haop det ze d'r waat met kinne daon.
Ik gaon naor hoes met eine laege rugzak um deze waer beej te gaon vulle met ut geen wat ik heb gelierd in dees 4 waeke, en hopelik kin ik deze dan weer op ein andere plaats weer laegmake)